Geregeld snuister ik rond op andere mamablogs naar toffe , eenvoudige receptjes die je samen met je peuter kan uitvoeren dus nam ik mezelf voor om ook eens aan de slag te gaan met Isaura. Ik had het geniale idee om iets origineel, gemakkelijk en gezond te préparen samen. We zijn uiteindelijk beland bij ‘american cookies’, don’t ask.
Jawel, ’t is hier af en toe al eens van een krijsende peuter die haar zin niet krijgt of met een grijns op het gezicht gezellig ploetert met de handjes in de poes z’n drinkbak (ofcourse nadat ik zeker 10x ‘neen Isaura, dat mag niet’ heb gezegd).
Het voelt alsof mijn leven constant bestaat uit hetzelfde saaie plaatje van werken, koken, huishouden, baby entertainen en ’s avonds ben ik zo leeggezogen dat ik gewoon maar kan neerploffen in de zetel. In dat hele plaatje is er maar weinig plaats voor mezelf. De ik die nog zoveel ideeën heeft, wil bijstuderen, opnieuw wil gaan tekenen, de fucking wereld wil verbeteren. Ik voel dat die ‘ik’ steeds verder van me verwijderd is, klaar om opgeslorpt te worden in het grote niets.
