De oorzaak van Isaura’s frequent terugkerende slaapprobleem is helaas niet ver te zoeken. Na de scheiding kampte Isaura met verlatingsangst. Daar had ik geen kinderpsycholoog voor nodig om die feiten onder mijn neus te schuiven. De vraag is vooral hoe we haar hierin kunnen steunen en stap voor stap een nieuw slaappatroon opbouwen. Niet eenvoudig zo blijkt.
Laat me beginnen met het feit dat er echt wel een grote diversiteit heerst hieromtrent. De ene school heeft hier een zeer open visie over en de andere dan weer strikte regels. Lijnen op de speelplaats want tot hier mag je gaan. Maar waar ligt de grens voor mij als ouder?
2 september… Ik controleer voor de zoveelste keer of alles klaar ligt: boekentas, een doosje fruit in de koelkast, een lekkere koek en een mooie outfit die al een paar dagen ligt te wachten om te worden gedragen. We zijn er klaar voor, voor die eerste schooldag. Isaura geeft iedereen nog een avondzoen en dan duikt ze haar bed in, dromend van het nieuwe avontuur dat de volgende dag zou beginnen.
Terwijl de meesten van jullie met volle goesting hun vakantie zijn begonnen (of nog aan het uitkijken zijn naar die paar weekjes welverdiende rust), is het hier aftellen naar een nieuw hoofdstuk in Isaura’s leven: de eerste schooldag.
Een aantal dagen geleden bekeek ik op VTM een documentaire over schermtijd bij kinderen en de mogelijke gevolgen hiervan op de ontwikkeling van je kind. Ik moet toegeven dat ik toch wel schrok van de impact van al die ‘schermtijd’ en eerlijk gezegd voelde ik me meteen aangesproken en ook wel een beetje schuldig…
So, I close my eyes to old ends and open my heart to new beginnings.
Ik heb niet alleen lang getwijfeld om dit alles hier te schrijven maar ook vond ik de woorden niet om te omschrijven welke tornado er de laatste maanden door mijn leven is geraasd. Deze week verhuisde ik naar mijn nieuwe stekje, alleen. Een beslissing die me heel moeilijk ligt maar nodig was, die me enerzijds een opgelucht gevoel geeft maar ook een grote, emotionele baksteen.
Zoals velen van jullie hebben opgemerkt (of niet) is het een hele tijd stil geweest op de blog, om exact te zijn 9 maanden , BAM. Ik voelde dat er een pauze nodig was want die voorbije periode zijn er heel wat zware knopen doorgehakt maar daarover wil ik voorlopig niet veel kwijt, al zou ik dat heel graag willen vermits mijn blog toch vooral gebaseerd is op mijn leven als mama , partner, vriendin.. Heel voorzichtig laat ik jullie met dit berichtje weten dat we de stoflaag op ‘the perks of being a mom’ wegblazen en weer aan het schrijven gaan.
