De laatste weken zijn zowel mentaal als emotioneel heel zwaar geweest. Op het werk werden we van de ene klap naar de andere gesleurd: het verlies van een zorgvrager op mijn leefgroep en de verhuis naar een nieuwe locatie waar we ook nog eens van de ene op de andere dag een nieuw samengestelde groep werden. We gaan het niet verbloemen: ’t is zwaar en daarom des te belangrijker om te genieten van de kleine momenten, niet alleen op het werk maar ook thuis.
Oeps. Een beetje later dan gepland maar de afgelopen weken was ik geveld door snot & slijmen waardoor het eventjes duurde vooraleer deze online kwam. Op 29 oktober vierden we feest want zoals je hier al kon lezen, werd Isaura 1 jaar. DIKKE HASHTAG #MIJLPAAL. Natuurlijk moesten we dit vieren met een hoop taart , cadeautjes en de liefste mensen ter wereld.
De baby in Isaura maakt traag maar zeker zijn uittrede en net zoals we deze week Sinterklaas en zijn pieten mochten verwelkomen, zeggen wij hallo tegen een nieuw hoofdstuk : de peuterperiode.
EIN-DE-LIJK!
Na 9 maanden, een hoop nagelgebijt en vol spanning wachtend op de verlossende sms was het gisteren dan zover: Isaura heeft er een nichtje bij.
Ik denk dat ik nog nooit op zo’n emotionele maar oh zo prachtige rollercoaster heb gezeten. Ze liet me door diepe, donkere dalen gaan maar ze toonde me ook de mooiste toppen met een sprookjesachtig uitzicht en rood-roze zonsondergangen. 1 jaar dat soms tergend traag maar ook vliegensvlug leek te gaan. 1 jaar mag ik mezelf al mama noemen en er is geen andere rollercoaster waar ik liever op wil zitten dan deze.
Het is eventjes stil geweest want de voorbije weken waren allesbehalve gevuld met ‘happy moments’. Ondertussen is Isaura bijna helemaal genezen en begint het leven weer zijn “normale” gangetje te gaan. Het is hier af en toe wel wat hectisch geweest en ik voelde me compleet in de war toen Isaura in het ziekenhuis lag. Mijn lijf stond op automatische piloot.
Ik geef toe, mijn #happymoments rubriekje werd al een tijdje verwaarloosd. SHAME ON ME! Ik had mezelf ook niet voorgenomen om er wekelijks ééntje te posten want ik weet dat ik me daar toch niet aan kan houden.
Wie me kent, weet dat ik een (grote) fan ben van dragen. Ik mag mezelf eigenaar noemen van een kleine ‘stash’ draagdoeken die ik niet meer zou kunnen missen. Er is een periode geweest waar de draagdoek in de schuif bleef liggen maar tegenwoordig haal ik ‘m weer vaker naar boven. De reden van verwaarlozing was vooral omdat ik het rugknopen maar niet onder de knie kreeg. Isaura had een grote behoefte om rond te kijken en laat ons eerlijk zijn: een kind vooraan dragen is niet handig als je wil poetsen, strijken of koken!
Al vanaf het begin was het meer dan duidelijk: Isaura is een echte waterrat! De eerste weken lag ze graag op mijn buik in het warme water en voor mij was dat één van de weinige momenten waar ik echt kon van genieten en eventjes alle stress van me af kon zetten. Za-lig.
Het was alweer eventjes geleden dat er nog eens een #happymoments op de blog verscheen dus zwieren we er vandaag ééntje online.
De voorbije periode heeft Isaura een gigantische sprong doorgemaakt. De eerste die gepaard ging met huilbuien en een 24/24 norse baby. Gelukkig waren er ook nog leuke momentjes ter compensatie:
liefs (en jawel met foto van de nieuwe haarsnit),
Jelske
Ondertussen is onze kleine meid 6 maanden oud en sta ik soms nog steeds met open mond te kijken hoe snel ze veranderd. Ik kan goed geloven dat dat eerste levensjaar voorbij vliegt. Nu ik terug aan het werk ben, merk ik ook dat de tijd steeds sneller lijkt te gaan.