Terwijl de meesten van jullie met volle goesting hun vakantie zijn begonnen (of nog aan het uitkijken zijn naar die paar weekjes welverdiende rust), is het hier aftellen naar een nieuw hoofdstuk in Isaura’s leven: de eerste schooldag.
Browse Category by happymoments
#happymoments
De laatste weken zijn zowel mentaal als emotioneel heel zwaar geweest. Op het werk werden we van de ene klap naar de andere gesleurd: het verlies van een zorgvrager op mijn leefgroep en de verhuis naar een nieuwe locatie waar we ook nog eens van de ene op de andere dag een nieuw samengestelde groep werden. We gaan het niet verbloemen: ’t is zwaar en daarom des te belangrijker om te genieten van de kleine momenten, niet alleen op het werk maar ook thuis.
Hoera!
EIN-DE-LIJK!
Na 9 maanden, een hoop nagelgebijt en vol spanning wachtend op de verlossende sms was het gisteren dan zover: Isaura heeft er een nichtje bij.
#happymoments
Het is eventjes stil geweest want de voorbije weken waren allesbehalve gevuld met ‘happy moments’. Ondertussen is Isaura bijna helemaal genezen en begint het leven weer zijn “normale” gangetje te gaan. Het is hier af en toe wel wat hectisch geweest en ik voelde me compleet in de war toen Isaura in het ziekenhuis lag. Mijn lijf stond op automatische piloot.
#happymoments
Ik geef toe, mijn #happymoments rubriekje werd al een tijdje verwaarloosd. SHAME ON ME! Ik had mezelf ook niet voorgenomen om er wekelijks ééntje te posten want ik weet dat ik me daar toch niet aan kan houden.
Wie me kent, weet dat ik een (grote) fan ben van dragen. Ik mag mezelf eigenaar noemen van een kleine ‘stash’ draagdoeken die ik niet meer zou kunnen missen. Er is een periode geweest waar de draagdoek in de schuif bleef liggen maar tegenwoordig haal ik ‘m weer vaker naar boven. De reden van verwaarlozing was vooral omdat ik het rugknopen maar niet onder de knie kreeg. Isaura had een grote behoefte om rond te kijken en laat ons eerlijk zijn: een kind vooraan dragen is niet handig als je wil poetsen, strijken of koken!
#happymoments
Al vanaf het begin was het meer dan duidelijk: Isaura is een echte waterrat! De eerste weken lag ze graag op mijn buik in het warme water en voor mij was dat één van de weinige momenten waar ik echt kon van genieten en eventjes alle stress van me af kon zetten. Za-lig.
#happymoments
Het was alweer eventjes geleden dat er nog eens een #happymoments op de blog verscheen dus zwieren we er vandaag ééntje online.
De voorbije periode heeft Isaura een gigantische sprong doorgemaakt. De eerste die gepaard ging met huilbuien en een 24/24 norse baby. Gelukkig waren er ook nog leuke momentjes ter compensatie:
- Isaura leerde kruipen op 6,5 maand. Ik voelde me zo ongelofelijk trots want na al die tijd gefrustreerd heen en weer te wiebelen, kon ze uiteindelijk de juiste bewegingen maken om vooruit te geraken.
- Ze slaapt beter en vaster sinds ze 7 maand werd. We hoeven niet meer om de 5 stappen het bed uit (al vind ik het nog steeds niet erg om ze dan toch maar tussen ons te leggen ’s nachts).
- Nu ze motorisch haar “rust” heeft gevonden , focust ze weer op het babbelen en lachen. Eindelijk eens een baby die begint te lachen als je ze ophaalt bij de onthaalmoeder. Een eerste bewijs dat ze effectief blij is om mij te zien, hoera!
- Ik voel me steeds beter in mijn rol als mama. Het jongleren met vrije tijd, werk en quality time begint al aardig te lukken (pas op : sommige dagen lopen de gemoederen hier ook nog eens hoog op hoor).
- Om een beetje komaf te maken met een lastige periode was het ook eens tijd voor een nieuw kapsel. Weg lange haren en hallo korte coupe. ‘k Moet zeggen: ik voel mij precies als herboren!
- En naast het gewicht aan haar verloor ik ook al bijna alle kilo’s die ik wou. We zijn dus op de goede weg!
liefs (en jawel met foto van de nieuwe haarsnit),
Jelske
#happymoments
Ondertussen is onze kleine meid 6 maanden oud en sta ik soms nog steeds met open mond te kijken hoe snel ze veranderd. Ik kan goed geloven dat dat eerste levensjaar voorbij vliegt. Nu ik terug aan het werk ben, merk ik ook dat de tijd steeds sneller lijkt te gaan.
#happymoments
Ik had een “zwaarder” onderwerp voor jullie klaarstaan maar gezien de gebeurtenissen van 22.3 besloot ik het wat luchtiger te houden. Ook heb ik geen zin om er zelf een blogpost over te schrijven zoals vele anderen reeds deden. Ik hoop enkel dat we allemaal weer wat licht vinden tijdens deze donkere dagen.
Het is weer eventjes geleden dat ik nog eens een #happymoments heb gepost dus bij deze…
Het mag gezegd worden: Ik ben zo trots op onze kleine meid! Deze week zal ze 5 maanden worden en je kan je echt niet inbeelden hoe hard ze al veranderd is sinds dag 1. Van dat kleine hulpeloze baby’tje is er nog maar weinig te merken. Onze goedlachse baby wil het allemaal gezien hebben (en geproefd), probeert zelfs recht te zitten en brabbelt erop los.
Soms vind ik het ook wel heel snel gaan. Als ik kijk hoe ze verwoede pogingen doet om te kruipen denk ik bij mezelf: “och god, binnen een paar maanden stapt ze misschien al rond, weg baby – hallo kleine (bijna) peuter”.
#happymoments
Mag de tijd eventjes blijven stilstaan? Zo rond een uur of 9 ’s morgens als het kan? Terwijl de wereld ontwaakt en iedereen weer hervalt in zijn dagelijkse routine lig ik nog heerlijk te soezen met Isaura. Rolluiken naar beneden, deur toe, geen zorgen… Ik druk haar kleine, warme lijfje tegen me aan en duw mijn neus tegen haar donzige kopje. Heb ik al gezegd dat baby’s heerlijk ruiken? Wel bij deze: mijn baby ruikt naar al het zoete lekkers dat je je maar kan inbeelden. Terwijl ze met mijn vinger in haar handje in slaap valt, bedenk ik me hoe snel alles gaat. Nog een dikke maand en ik moet weer gaan werken. Back to reality. Nog een maand en ik moet haar al loslaten, de zorg overdragen aan een volkomen vreemde. Ik ben bang. Bang dat ze zal huilen, vergeten worden. Bang dat ze niet zal worden geknuffeld, gedragen, worden verwend. Ik krijg nu al een brok in de keel als ik denk aan het moment dat ik de deur achter me zal moeten dicht slaan en moet vertrekken zonder haar. Een hele dag niet weten of ze wel goed voor haar zullen zorgen. Mijn lieve Isaura ,je bent nog zo klein, zo breekbaar. Mama is er nog niet klaar voor om je los te laten, nu nog niet. Dus mag de tijd even stilstaan? Om 9u ’s morgens als het kan, gewoon voor eventjes maar….