’t is een vraag die ik al meermaals heb gekregen en die ook wel al een tijdje door mijn hoofd spookt. Wil ik of beter gezegd: willen wij ooit nog een broertje of zusje voor Isaura?

Het antwoord moet ik jullie helaas schuldig blijven. Als ik naar Isaura kijk dan besef ik wel hoeveel geluk we hebben. Ze is de vrolijkheid zelve, is een echt knuffelbeest, is sociaal, slaapt als een roosje en kan zich perfect alleen bezig houden. Je zou denken dat de keuze voor een 2de dan vrij snel gemaakt is maar helaas, zo gemakkelijk is het toch allemaal niet.

De impact van een kindje heb ik serieus onderschat zowel relationeel als emotioneel. 9 maanden kunnen je absoluut niet voorbereiden op hoe het leven er zal uitzien met z’n 3 en zoals jullie wel al konden lezen, belandde deze madam keihard van haar suikerspinroze wolk op de grond.

Soms voelt het wel als een egoïstische keuze wanneer mensen me goedbedoeld willen wijzen op de band tussen broers/zussen met een klein leeftijdsverschil of hoe jammer het wel niet is dat ze nooit zullen weten wat het is om überhaupt een broertje of zusje te hebben. Voor sommigen is een 2de kindje een logisch gevolg na nummer 1 , voor anderen is die keuze er misschien niet en zo zijn er nog duizenden andere redenen voor het wel of niet kiezen voor die gezinsuitbreiding.

Wat mij betreft hou ik het voorlopig op 1tje. Momenteel voelt het wel goed zo. Het lukt perfect om flexibel te zijn op het werk, het huishouden te runnen ( weliswaar met een afwas , strijk of ramen die al een jaar niet zijn gewassen), tijd te maken om iets te doen met het gezin en ik raapte sinds een 3-tal maanden terug de moed bijeen om te gaan sporten ( ondertussen lopen we al “vlotjes” 7km, hoera!).  We zien wel wat de toekomst brengt en als het zo is dan horen jullie het wel ;).

liefs,

Jelske